Connecting Armenians through
culture, art, and achievement

Skip intro
Skip intro
Skip intro
Skip intro

On this day - Jun. 17, 1971: Armenia's favorite poet, the voice of a nation, Paruyr Sevak died

June 17, 2021

In pictures

By h-pem

540 views

On this day - Jun. 17, 1971: Armenia's favorite poet, the voice of a nation, Paruyr Sevak died

Fifty years ago today, Paruyr Sevak, one of the greatest Armenian poets of the twentieth century, died in a mysterious car crash. News of his death sent shock waves across the nation, from his village home to the far corners of the Armenian Diaspora.

“I have again become naive,
I believe in right and justice,
And it does seem to me that I
Shall die my own... natural death.” 

From “Let There Be Light,” translated by Alice Ezegelyan. 

(Graphic: by h-pem)(Graphic: by h-pem)



Born as Paruyr Ghazaryan, Armenia’s beloved poet, translator and literary critic adopted the name Sevak in honor of Ruben Sevak, the Western Armenian poet who was killed during the Armenian Genocide, and went on to write “Unsilenceable Belfry,” a masterpiece dedicated to Komitas Vardapet, the Armenian composer who fell apart after witnessing the horrors of the massacres. 

In his quintessential travelogue, “The Crossing Place: A Journey among the Armenians,” Philip Marsden writes: "Looking at the road, I could understand the suspicion surrounding Sevak's death. There were no obstacles or bends; it was a straight, wide-open bit of road, an empty place. I don't suppose the truth of Sevak's death will ever be known."

Sevak dared revive the Armenian national spirit beyond the Iron Curtain of the Soviet Union. In books like “The Immortals are Commanding”, “Let There Be Light,” and “Man in a Palm,” he delivers a plethora of poems that tackle themes of justice, cultural identity, redemption, and love, in a highly down-to-earth and expressive style.

At h-pem we honor the bard’s memory with quotes and images from his house museum in Zangakatun, where his tomb has become a pilgrimage site for his devotees.

 

Բարեւ | Hello

Եւ կ՛ուզենայի՜,
Շա՜տ կ՛ուզենայի,
Որ այս բառն իրօք դառնար անձնագիր
Աշխարհո՛ւմ համայն,
Ամէնքի՛ համար։

Մեզանից մէկը | One of Us

Ինքս այնտեղ եմ, որտեղ որ դու ես,
Իսկ դու այնտեղ ես, որտեղ որ ես եմ:
Այսպես գալիս ենք մենք դէպի իրար,
Դու՝ ինձ մօտ,
Ես՝ քեզ
Եւ... մենք չենք հանդիպում... այս քանի տարի:

Չեմ ուշացել | I Am Not Late

Չէ՜, աւելի՛ն. երբ աշխարհում օրն է մարում,
Ծաղիկները շատ աւելի սուր են բուրում…
 

Կարծում եմ | I Think

Հողն աւելի լաւ ես զգում
Այն ժամանակ,
Երբ նա յանկարծ տատանւում է
Քո ոտքի տակ...

Միանգամից | All at Once

Սակայն եթէ իմ կեանքի մէջ գէթ հարցնէին մի՛ անգամ ինձ,
Թէ ես ի՞նչ եմ գերադասում,
Ի՞նչ եմ ուզում
Ու երազում,
Ես կ՛ասէի.
– Ինչ լինում է՝ թող որ լինի միանգամի՛ց…
 

Հպանցիկութիւն | In Passing

Միամիտ եմ դառնում նորից,
Հաւատում եմ արդարութեան,
Ու թւում է, թէ ես պիտի իմ… բնական
մահով մեռնեմ։

Քիչ ենք, բայց հայ ենք | We Are Few, But We Are Called Armenians

Իսկ եթէ պէտք է խաւարը ցրել`
Գիտենք մոխրանալ որպէս վառ կերոն.

Անլռելի զանգակատուն | Unsilenceable Belfry

Մեր ցաքուցիր
Մասունքների հաւաքարա՜ր.
Դու՝ խազերի մեր քերական,
Դու՝ հոգեւոր մեր շարական.
Դու՝ սրբազան մի աւազան,
Որ մեր հոգին ախտահանեց.
Դու՝ բիբլիական մի գաւազան,
Որ ուր դիպաւ՝ աղբիւր հանեց.
Դու մեր կարօտ ու մեր մորմոք,
             Մեր տաղի քուրմ,
             Մեր խաղի մոգ,
Մեր մշտահունչ ու մշտարթուն,
Անլռելի զանգակատո՜ւն...

Photos: Wikimedia Commons.

You need to be logged in to add a comment, click here to log in